Wanneer iemand van wie we houden overlijdt, proberen we instinctief een stukje van hen te bewaren: een kledingstuk, een paar schoenen, een favoriet voorwerp… Zoveel materiële herinneringen waar we ons aan vastklampen als een reddingsboei. Toch kunnen sommige van deze voorwerpen, ondanks hun emotionele betekenis, ons genezingsproces vertragen. Wat als loslaten een manier was om de herinnering aan onze dierbaren te eren?
Hier zijn vier soorten relikwieën die u wellicht beter niet kunt bewaren of aan uw kinderen kunt doorgeven .
-
Kleding: wanneer stof de afdruk van het verleden vasthoudt
Een jas in een kledingkast, een sjaal die nog steeds de geur ervan draagt… De kleding van de overledene is vaak het eerste wat we willen bewaren. Ze geven ons het gevoel van een aanwezigheid die nog steeds dichtbij is , alsof we hem of haar nog steeds in de gang tegen zouden kunnen komen.
Maar dit gevoel kan een valkuil worden. Door deze kleding intact te houden, stellen we de acceptatie van het verlies soms uit. Ze bevriezen herinneringen, verankeren ons in het verleden en maken rouwen moeilijker. Voor kinderen en kleinkinderen kan het erven van deze kleding een onvrijwillige emotionele last zijn .
Soms is het leuker om een kledingstuk te transformeren tot iets anders: een kussen, een buidel, een symbolisch object. Of om het te doneren aan mensen in nood – een diep menselijk gebaar van delen .
