Wanneer een dierbare overlijdt, proberen we instinctief een stukje van die persoon te behouden: een kledingstuk, een paar schoenen, een favoriet voorwerp… Het zijn allemaal materiële herinneringen waaraan we ons vastklampen als aan een reddingslijn. Toch kunnen sommige van deze objecten, ondanks hun emotionele lading, ons pad naar verzoening vertragen. Hoe zou het zijn als we de herinnering aan onze dierbaren zouden eren door los te laten?
Hier zijn vier soorten relikwieën die we niet moeten bewaren of aan onze kinderen moeten doorgeven .
-
Kleding: Wanneer stoffen de indruk van het verleden behouden
Een jas in de kast, een sjaal die nog doordrenkt is van haar parfum… De kleding van een overledene is vaak het eerste wat we willen bewaren. Ze geven ons het gevoel dat hij nog steeds dichtbij is , alsof we hem nog in de gang kunnen tegenkomen.
Maar deze indruk kan een valkuil worden. Door deze kledingstukken intact te houden, stellen we de acceptatie van het verlies soms uit. Ze bevriezen herinneringen, verankeren ons in het verleden en maken rouw moeilijker. Voor kinderen en kleinkinderen kan het erven van deze kledingstukken een onvrijwillige emotionele last zijn .
Soms is het leuker om een kledingstuk te transformeren in iets anders: een kussen, een tas, een symbolisch object. Of om het te doneren aan mensen die het nodig hebben – een diep menselijk gebaar van delen .
-
Favoriete objecten: Tussen gehechtheid en emotionele afhankelijkheid
Wordt vervolgd op de volgende pagina 👇
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️
Advertentie
