Wanneer de nieren het overtollige fosfaat niet kunnen afvoeren, stijgt de bloedspiegel. Fosfaat kan zich binden aan calcium en kristallen vormen. Als deze kristallen zich in de huid afzetten, noemen we dat calcinosis cutis. Deze kristallen verschijnen als harde, pijnloze, witgele bultjes. Nog zorgelijker is dat deze kristallen zich in de bloedvaten kunnen afzetten, waardoor ze hard en minder flexibel worden. Deze verkalking van de slagaders is te zien op röntgenfoto’s, wanneer de slagaders zichtbaar worden en aanvoelen als een gitaarsnaar onder de huid. Een hoog fosfaatgehalte beïnvloedt ook de calciumspiegel, wat kan leiden tot spierkrampen.
11, 10. Spierkrampen en osteoporose
Een laag calciumgehalte, vaak in verband met nierproblemen en een hoog fosfaatgehalte, kan pijnlijke spierkrampen veroorzaken, vooral ‘s nachts. Bovendien maakt het lichaam bijschildklierhormoon aan om calcium uit de botten te halen wanneer het gehalte laag is. Na verloop van tijd verzwakt dit de botten, wat leidt tot osteoporose . Symptomen zijn onder andere lengteverlies of breuken door lichte valpartijen, met name in de pols, wervelkolom of heupen.
9, 8. Jeukende huid en rustelozebenensyndroom
Naarmate gifstoffen zich in het bloed ophopen (uremie), kunnen ze de huid irriteren en hevige jeuk veroorzaken, die vaak ‘s nachts erger wordt. Deze gifstoffen kunnen ook de zenuwuiteinden gevoeliger maken. Uremie kan ook bijdragen aan het rustelozebenensyndroom, een aandoening waarbij u de benen wilt bewegen, vooral wanneer u probeert te slapen. Dit komt deels door de invloed van gifstoffen op de ijzerspiegel en het hormoon hepcidine, wat kan leiden tot ijzertekort en de symptomen van rusteloze benen.
7, 6. Metaalachtige smaak en verlies van eetlust
Wanneer uremische toxines zich ophopen, kunnen ze je smaakpapillen aantasten, wat leidt tot een metaalachtige smaak in je mond, vergelijkbaar met het likken van een muntje. Deze toxines kunnen er ook voor zorgen dat je adem naar urine ruikt (uremische foetor). Deze verandering in smaak en geur, samen met toxines die het eetlustcontrolecentrum in de hersenen aantasten, kan leiden tot verlies van eetlust, misselijkheid en onbedoeld gewichtsverlies.
