Naast de onbeantwoorde vragen biedt de ontdekking van de bus een langverwachte afsluiting. De gouverneur van Utah kondigde aan dat er een monument zal worden gebouwd op de plek des onheils, met de namen van de 15 kinderen in marmer gegraveerd, « zodat we hun leven en het leed dat hun families hebben doorstaan nooit zullen vergeten. »
Ondertussen werken forensische experts tegen de klok om elk stukje bewijs, elk botfragment, elk voorwerp te verzamelen dat licht kan werpen op wat er die middag in 1986 is gebeurd.
Een verhaal dat de tand des tijds zal doorstaan.
De schoolbus die na bijna vier decennia is teruggevonden, betekent niet alleen het einde van een mysterie, maar ook een herinnering aan de kwetsbaarheid van het leven en het voortbestaan van menselijk lijden.
De overlevenden, inmiddels volwassenen met eigen gezinnen, klampen zich vast aan de hoop dat het laatste hoofdstuk van deze tragedie eindelijk geschreven zal worden. « Het waren onze broers, onze vrienden, onze klasgenoten. Ze zullen niet langer vergeten worden, » zei een van de oud-leerlingen die die dag niet meeging met het schoolreisje omdat hij ziek was.
Negenendertig jaar later gaf de aarde eindelijk een geheim prijs dat ze angstvallig had bewaard. En hoewel het nog even zal duren voordat de volledige waarheid aan het licht komt, is één ding zeker: het verhaal van de verdwenen bus uit 1986 zal voor altijd in het geheugen van de Verenigde Staten gegrift blijven.
