Verhaal 8:
Mijn vriend vroeg me ten huwelijk met een ring die me griezelig bekend voorkwam. Tot en met de vorm van de ring aan toe.
Toen ik ernaar vroeg, zei hij dat het een gewoonte was. Weken later bezocht ik zijn moeder en zag een oude foto van zijn ex met precies die ring.
Bleek dat hij het had hergebruikt. Hetzelfde aanzoek, dezelfde toespraak, dezelfde ring. Hij zei: « Ik dacht dat het niet uitmaakte. De betekenis is hetzelfde. »
Ik zei nee. Want de betekenis was nou juist het probleem.
Verhaal 9:
Toen ik 15 was, gingen mijn ouders scheiden. Ze zeiden dat ze « uit elkaar gegroeid » waren. Jaren later, tijdens een willekeurige roadtrip met mijn moeder, vertelde ze me de waarheid.
Ze vond een berichtje dat ik naar mijn tante had gestuurd. Ik zei: « Ik wou dat mama niet elke avond in de badkamer huilde. » Mijn tante liet het aan mijn vader zien.
Dat was het moment waarop hij besefte dat er iets moest veranderen. Hij vertrok zodat wij allemaal konden ademen.
Ze zei dat het niet mijn schuld was. Maar soms vraag ik me af of ze me gewoon probeert te beschermen tegen een waarheid die ik al met me meedraag.
Verhaal 10:
In de zesde klas kregen we internationale penvrienden toegewezen. Die van mij was een jongen uit Argentinië. We schreven brieven, daarna e-mails en skypten op de middelbare school. Op de universiteit verloren we elkaar uit het oog.
14 jaar later had ik een match met een man op een datingapp. Hij zei dat ik hem bekend voorkwam.
Het was dezelfde man! Hij verhuisde vijf jaar geleden naar mijn stad… en bleef mijn naam opzoeken. We gingen koffie drinken.
De chemie was er meteen.
Nu zijn we getrouwd. Hij heeft mijn eerste brief nog steeds in een la liggen.
Bron: nowiveseeneverything.club
